مباحثی در «روانشناسی بالینی، سنجش، تشخیص و درمان» وقتی تصمیم گرفتم که علی رغم جو حاکمِ تحصیل در رشته های مهندسی، در حیطه ی مسائل انسانی تأمل نمایم و زمانی که مصمم، ورود به رشته ی «روانشناسی بالینی» را به عنوان انتخاب اول ورود به دانشگاه، بر پذرفته شدن در رشته ی حقوق دانشگاه تهران که بیستمین انتخابِ رشته محلم بود (و چه بسا برای بسیاری انتخاب اول و حتی یک آرزو بود) ترجیح دادم ... حضور در کلاس ها، کارگاه ها و حتی دفتر اساتید این رشته و ثبت تجربیات این آموزه ها تا -جای ممکن- به آن جا انجامید که بشود وقت گذاری در این عرصه را به شماره آورد و هم آن را خاطره سازی نمود و هم به جویی که در کنارش نشسته و گذر عمر را می بینیم به تلاطم نگریست! مجموعه تلاش های ی محاسبه شده در این بخش، شامل بیش از 1000 ساعت تلاش است، که برایم بسیار شیرین بوده و البته برای بیشتر آن ساعات هدفهایی از پیش تعیین شده را جستجو می نمودم. امید که این میزان صرف وقت در عرصه ی «سنجش، تشخیص و درمان» در روز تغابن عامل گرفتاری و معاقبه ام نباشد و خدای رحمان و رحیم با فضلش حسابرسی نماید.