مجموعه کلاس ها و کارگاه های آسیب شناسی روانی یکشنبه – 3 فروردین 1399 – 27 رجب 1441 – 22 مارچ 2020 • فرصتی یافتم برای بررسی میزان وقتگذاری هایم در سال های گذشته، برای حضور در «کلاس ها و کارگاه های آسیب شناسی روانی» که به بیش از 190 ساعت رسید؛ و این غیر از مطالعات و فایل های صوتی و تصویری است که در همان سال ها زمان صرف کرده ام. • آسیب شناسی یکی از بخش های نظری و پایه ی روانشناسی است که به دو شکل مفهوم سازی می شود: پزشکی و روانشناختی. در مدل پزشکی بیشتر علائم به صورت توصیفی مورد توجه قرار می گیرد ولی در مدل روانشناختی، چگونگی و چرایی علائم هم مورد کنکاش است. نمی توان گفت کدام مدل برتری دارد ولی هر دو مُدل کاربرد دارد؛ البته به نظر می رسد، آن چه در عمل بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد مدل پزشکی است. • مجموعه ی نشانه ها و علائمی که در یک دسته قابل کدگذاری است می شود «سمپتوم یا نشانگان»؛ هر اختلال هم مجموعه ای از نشانه هاست و به عبارت دیگر چند نشانگان یک «اختلال» است. در مرحله ی تشخیصی دو سوأل مطرح است که آیا فرد دچار اختلال هست یا نه، و اگر اختلال دارد آن چه اختلالی است؟ • در آسیب شناسی روانی، زمانی تنها به تشخیص ها توجه می شد، ولی امروزه تقریباً در تمام منابع، مباحثی در حیطه ی درمان اختلالات هم مطرح می شود. آن چه امروزه به عنوان آسیب شناسی روانی مطرح می شود آغازی در حدود سال های 1910 تا 1920 دارد که تاکنون نیز ادامه داشته است؛ ... و همه ی این ها سخنانی است در حیطه ی دانشی زیبا، عمیق و در بسیاری موارد همراه با غصه ی سختی ها و غم های مردم؛ به گمانم هنوز در گام های اولیه ی این علم قرار دارم و در خوش بینانه ترین شکل، با افزودن سال ها خواندن و تجربه می توانم امیدوار باشم که چند گامی را پیموده ام! راه در افزودن دانش این حیطه زیاد است؛ پس بخوان و بخوان و بخوان!