سلمان اهل بیت کتاب را در بهار 1400 مظالعه نمودم. 206 صفحه انتشارات آفاق دقت مترجم و ویراستار محترم در ارائه ی نگاشته ای فاخر و تا جای ممکن بی نقص، ستودنی است. کتاب درعین روانی، با قلمی شکیل نوشته شده است. غیرت نویسنده در دفاع از حقیقت، خصوصاً در بخش نقد دیدگاه مستشرفین قابل ستایش و تنوع مطالب و موضوعاتِ مورد بررسی از نقاط قوت کتاب است. لااقل در نگاه اینجانب از میانه های کتاب، حتی اگر مقدمه ی کتاب را نخوانده باشیم روشن می شود که نویسنده در فضای جامعه ای نزدیک اهل سنت قلم می زند. کثرت نقل های اهل سنت و گاهی غفلت از نقل‌های شیعی (مانند آنچه در صفحه 200 کتاب و در پاورقی آمده است) با وجود جلوه‌ی محققانه‌ی کار، احساسی ناشناخته را منتقل می کند! تلاش نویسنده و دفاع او از جناب سلمان محمدی صلی الله علی و آله همراه با گزاره های اندکی که در اختیار دارد او را مجبور به نقل برخی اخبار کرده که پس از آن چنین جملاتی را نیز با آن همراه کرده است: "ما نمی توانیم چیزی از این گزارش ها را کاملاً بپذیریم"(ص168). انتظار بود که در جایی که از شیخ عارف (ص 82) سخن گفته می شود کلماتی بیشتر در نقد او یا انگیزه های احتمالی سخنانش در ارتباط با جناب سلمان که با ساختار فکری او (شیخ عارف!) همراه است آورده می شد که چنین نشده است. به هر حال اهمیت و ارزش کتاب آن قدر هست که در جلد سوم از کتاب "این کاظمین است" با این جملات به آن اشاره شده است: عزیزان را به مراجعه ی نفیس ترین اثر در شرح حال و فضائل آن خجسته آمال، نفس الرحمن فی فضائل سلمان اثر خامه‌ی خاتمته المحدثین مرحوم حاج میرزا حسین نوری اعلی الله مقامه فرا می خوانیم، همچنین به مراجعه‌ی سلمان اهل بیت علیهم السلام نگارش جناب عبدالله سبیتی به خصوص فضل سلمان و خاورشناسانان آن دعوت می کنیم که چگونه بافته های آن مغرضان، چونان لوئی ماسینیون را زده و خیانت های فرهنگی آنان را به اسلام و مسلمین و به خصوص شیعیان برملا ساخته، هرچند متاسفانه نوشته ی او با همه ی آلودگی که از جهات مختلف داشته، ترجمه شده و جمعی را به خود مشغول داشته (است)"(ص164)