خانم مارکوزه، راهنمای موزه 88 صفحه مطالعه شده در تابستان 96 این کتاب را به پیشنهادِ دخترم در سفر مشهد خواندم! کتابی که از نمایشگاه کتاب مدرسه اش خریده بود. قلم کتاب شیرین است اما کاملا روشن است که نویسنده با فرهنگی متفاوت از فرهنگ ما نوشته است. استفاده از تعابیری مثل خِنگ خدا، که به دفعات تکرار می شود از زیبایی متن می کاهد و اینکه بچه ای از شخصیت های داستان توسط دیگران "بیلی، پسر بی لباسه" نامیده می شود و یا فصلی از کتاب که در موضوع مدفوع حیوانات سخن می گوید می تواند ما را در معرفیِ مثبتِ این کتاب دچار تردید کند.