28 اشتباه نویسندگان سرشناسه: دلتون جودی - ١٩٣١ م عنوان و نام پدیدآور: ٢٨ (بیست و هشت) اشتباه نویسندگان/دلتون جودی - ١٩٣١ م ؛ نوشته جودی دلتون ; ترجمه محسن سلیمانی مشخصات نشر: تهران : شکرت انتشارات سوره مهر ، ١٣٨٨ مشخصات ظاهری: ١٨۴ ص یادداشت عنوان و پدیدآور: پدید آور به زبان دیگر:Delton, Judy سلیمانی مهدی - 1353 مترجم یادداشت های کلی: عنوان اصلی The 29 most common : writing mistakes and how to avoid them, 1985 واژه نامه موضوع: نویسندگی پایان مطالعه در بهار 1398 نکته هایی از این کتاب: 1- وقتی نویسنده های تازه کار چند کلمه روی کاغذ می نویسند کلمات برایشان مقدس می شود و چون شیفته ی کلمات خودشان می شوند توانایی کشف معیار هایی برای ارتباط با خوانندگان پیدا نمی کنند! 2- در کار نوشتن امروز و فردا نکنید! 3- نوشتنِ یک اثر را با حرف زدن در باره ی آن پشت گوش نیندازید! گاهی چون نویسنده با بیان سوژه ی موردنظرش برای دیگران، از فشار احساسیِ آن راحت می شود و ستایشی را هم از شنوندگان دریافت می کند، دیگر نیازی به نوشتن متنهایش پیدا نمی کند! 4- سعی نکنید بهترین اثر دنیا را خلق کنید! 5- زندگی را از چشم یک نویسنده ببینید و حرفهای آدمها را با گوش یک نویسنده بشنوید! 6- یک نویسنده برای قضاوت راجع به نوشته اش باید از آن فاصله بگیرد! پس در زمان نوشتن متن خود را ویراستاری نکنید! 7- کلی گویی نکنید، بلکه سعی کنید آنچه را در نظر دارید توصیف کنید و البته در یک گام جلوتر از توصیفهای خاص استفاده کنید. 8- نوشتن کتاب برای کودکان سخت تر است چون باید مفاهیم مورد نظر را در قالبی کوتاه تر و روشن تر از متن بزرگسال تولید نمود. 9- از تشبیه و تضاد غافل نشوید. 10- از کلیشه ها، اشعار و کلمات نخ نما استفاده نکنید. 11- در نقطه گذاری و استفاده از علامتهای تعجب یا ویرگول افراط نکنید. 12. اگر مضمون اثری کاملاً آشکار باشد آن نوشته یا کتاب یک اثر آموزشی خواهد بود. 13. مضمون یک اثر چیزی است که ما قصد داریم در نوشته خود به خواننده منتقل کنیم. ما باید بتوانیم بگوئیم که مخاطبِ اثر ما باید متوجه چه مطلبی شود! 14. شروع نوشته باید جان دار و نو باشد! بگذارید خواننده، فوری با قوی ترین قسمت نوشته مواجه شود! 15. وسط مقاله در واقع گوشت نوشته با بدنه ی آن است. در این جاست که می توان طرح داستان را پیش برد و شخصیت ها را بسط داد. 16. یک نویسنده باید همیشه مضمون نوشته را در ذهن داشته باشد تا دچار گریزهای بی معنی و حاشیه نشود. 17. بعضی از نوشته ها آن قدر خصوصی، معمولی، احساساتی و ملال آور هستند که به درد انتشار نمی خورند! 18. مطالب جهان شمول در مقابل مطالب پیش پا افتاده!! ... 19. مضمون نباید آشکار باشد بلکه باید ظریف و ناپیدا باشد. 20. نوشته های تعلیمی تلویحاً به خواننده می گیوید که تنها شیوه ی درستِ اندیشیدن به روشِ نویسنده مقاله است. چنین نوشته هایی در بردارنده ی بحثی یک طرفه و به دنبال خواننده ای مطیع و مجبور است. 21. همیشه لازم نیست درباره چیزی بنویسیم که خود تجربه کرده ایم، با وجود این باید آن را به لحاظ احساس یا غیرمستقیم تجربه کرده باشیم! 22. اگر معنا درون خودمان باشد اثرمان نیز معنادار می شود! 23. بعداز مدتی زندگی واقعی و زندگی خلاقه ی نویسنده در هم تنیده می شود و مثل درخت مو، کل باغ را می پوشاند! 24. تحقیق اگر کمتر از حد لازم یا در حد افراط باشد مشکل ساز است؛ ما تنها برای مدتی می توانیم وانمود کنیم درباره ی موضوعی اطلاعات کافی داریم و سر و ته قضیه را هم بیاوریم! 25. انتظار برای پیدا کردن جا و شرایط مالی برای نوشتن، مثل آن است که منتظر باشیم تا بچه هایمان بزرگ شوند، سرخانه و زندگی خودشان بروند و بعدها بنشینیم برای قلم زدن! این گونه انتظارها نوعی وقت تلف کردن است و هیچ وقت نمی گذارد دست به کار شویم! 26. تقریباً در هیج جای از زندگی نویسندگان بزرگ نیامده که آنان از بهترین امکانات نوشتن برخوردار باشند، برعکس بیشتر آن ها مفلس بودند و با همان چیز هایی که داشتند بهترین آثار را خلق کردند! آنها برای نوشتن اشتیاق فراوان و استعداد شگفت داشتند و شور و شوق آنها فراتر از علاقه شان به ابزار لوازم و وافر بوده است. 27. سعی کنید اثری تمیز و کاملی ارائه دهید، اما اگر نتوانستید به خاطر یک اشتباه نگارشی یا غلط دیکته‌ای، خواب و خوراکتان را بهم نزنید! 28. تحقیق بیش از حد هرگز نمی‌گذارد اثرتان را تمام کنید. 29. ضرورتی ندارد که همه، مخاطب اثر ما باشند، گرچه اگر مطلب ما آن قدر جهانی، خواننده پسند و عامه پسند بود که همه‌ی مردم دنیا دوست داشتند آن را بخوانند، خیلی جالب می‌شد! 30. قبلا می گفتم برای نویسنده شدن به 5% استعداد و به 95% انگیزه نیاز دارید؛ اما اکنون می‌گویم هر کدام 50% نقش دارند! 31. نویسندگی آموختن است، اما نمی‌توان آن را تدریس کرد. گرچه برخی مثال‌ها، توصیه‌ها و تحلیل‌های نویسنده کاملاً مغایر با فرهنگ ایرانی و اسلامیست، اما انصافاً توصیه‌های خوبی دارد.