قصه هایی برای 7 ساله ها به قلم جمعی از نویسندگان ترجمه ی لاله جعفری چاپ پنجم - 1395 176 صفحه پایان مطالعه 1397/6/3 این مجموعه کتاب را در کل پسندیدم. البته به نظرم اگر مترجم محترم برخی الفاظِ کم ادبانه یا بی ادبانه را که شاید در فرهنگ دیگران مرسوم تر است با شکلی زیباتر و مودبانه تر می آوردند می شود گفت داستانهای تخیلی و کم نقصی بود. البته نویسندگان با کمال شجاعت نگاه خود به کلیسا، نگهداری حیواناتی مثل سگ، گستره ی توجه به موسیقی، جادو و نوع مراودات اجتماعی و فرهنگ غالبشان را در نوشته هایشان آورده اند و ما و بچه هایمان می خوانیم و تأثیر می پذیریم! در حالی که بسیاری از نویسندگان، فیلم سازان و اهل هنر با هراس از هر اتهامی از کنار باورهای رایج و ارزشها عبور می کنند! حال این بلایی است که ما خود به سر خود آورده ایم یا دیگران نمی دانم. در رُمانی می خواندم که به زیبایی جایگاه کلیسا را با همان باوری که در مسیحیت وجود دارد به عنوان یک مراجعه ی عادی و و نقش طبیعی آن زندگی مطرح می کرد و خواننده اساساً احساس خاصی نمی یافت!! ولی اگر ما در رُمانی نام مسجد و حجاب را به شکلی طبیعی و نه حتی ترویجی قرار دهیم چاره ای نداریم که یا در ساختمانِ یادمانِ فلان شهید به نمایش بگذاریم و یا به دنبال مخاطب خاص بگردیم! دردِ ناگفته زیاد است دلم می سوزد! نوعِ آن مزمنِ حاد است، دلم می سوزد! حس خشک عطشی کهنه گلو را بسته ست بغض، ته مانده ی داد است دلم می سوزد تا بیابان سر خود گرم به خاری کرده ست ابر بازیچه ی باد است دلم می سوزد (شاعر: بهاره عامل نوغانی)