از اَحد تا اُحد پنجشنبه – 13 بهمن 1379 – 7 ذی القعده 1421 – اول فوریه 2000 • امروز مطالعه ی کتاب «از اَحد تا اُحد» را به پایان رساندم؛ اثر محمود پوروهاب؛ تصویرگر پرویز محلاتی؛ انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان؛ چاپ اول 1377؛ در 100 صفحه. • کتاب، داستانی است از ایمان آوردن مصعب بن عمیر تا شهادت او که به قلمی عالی نگاشته شده است. گرچه از لغاتی بعضاً سخت نیز استفاده شده اما متن داستان آن قدر جذاب هست و توضیحاتِ انتهای کتاب نیز کمک کننده تا خواننده را مجذوب داستان نماید. شاید حتی اگر فردی از کلیات داستان زندگی مصعب آگاه باشد باز هم قوت متن فراهم آورنده ی انگیزه ی پیگیری مزالعه است! • اما به نظرم در سه جای کتاب، سه تغییر نیاز استک • الف: در صفحه 28 نقلی از مصعب آمده که ذهن خواننده را به کذب گویی او سوق می دهد و با توجه به تجلیل کتاب از او این قسمت نیاز به حذف شدن یا تغییر یافتن دارد. • ب: در صفحه 58 به کتاب خواندن حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام اشاره می کند که در عین آن که نیازی به آوردن این مطلب نبوده و حذف آن نیز خللی به داستان وارد نمی کند ذهن های ناپخته را به این رهنمون می سازد که از مطالعات زیاد بوده که حضرت مطالبی عمیق فرموده اند! • ج: در صفحه 78 کتاب نیز به نقل از شوهرِ ام عماره آمده که اگر پیامبر هم به او بگویند به جنگ نیا او گوش نمی دهد!! در حالی که این افتخار نیست و اطاعت دستور پیامبر واجب است! • به هر حال کتاب بسیار عالی است اما این سه مطلب قدری مرا نسبت به تایید و تشویق به مطالعه ی آن برای نوجوانان مردد می سازد، چرا که خصوصاً نکته ی دوم و سوم یک بار اعتقادی نیز به همراه دارد و نکته اول نیز با سیر تجلیلی داستان از معصب مغایر است! البته شاید بتوان گفت مربیان یا اولیا می توانند ضمن تهیه و تشویق بچه ها به مطالعه ی آن، این سه نکته را نیز بهانه ای برای بحث ها و ذکرات اعتقادی و اخلاقی نمایند ولی از هر چند پدر و مادر و مربی، یکی اهل این اقدام است؟