حاج آقا مجتبی شورای سردبیری: حسین تهرانی. محمدرضا زائری. میثم مطیعی. علی جعفرآبادی موسسه ی پژوهشی فرهنگی مصابیح الهدی چاپ سوم - بهار 1394 (ویرایش جدید با اضافات و اصلاحات) 327 صفحه آغاز مطالعه: 1397/8/9 پایان مطالعه: 1397/8/11 1. بر خلاف آنچه انتظار می رفت نکته های اخلاقی، معنوی و معرفتی کتاب اندک بود و در نگاه نخست، وجه غالب کتاب ارتباطات اجتماعی و سیاسی بود! 2. از آنجا که تقریباً تمام کتاب نقل قولهای اشخاص است (و نه مکتوبات آنها) و معمولاً هم گزارشاتی فردی است می تواند با برخی تعابیر یا سلائق شخصی ممزوج شده باشد، مثل این نقل که: «ایشان نسبت به سینه زنی و عزاداری هم خیلی حساس بود که زیاد شلوغ کاری نشود و جلسه خالی از شعور نشود» (ص138). تعبیر عزاداری به شلوغ کاری (!!!) و قرار دادن سینه زنی در برابر شعور (!!!) ممکن است تعبیر یک فرد باشد و الا روشن است که جمله ی صحیحی نیست، حتی اگر واقعا خود مرحوم حاج آقا مجتبی گفته باشند! ... دستگاه امام حسین علیه السلام و عزاداری حضرت برتر از این تعابیر است! 3. برخی موضع گیری ها، تلاشها، توصیه ها و فرمایشات منتسب یا منقول از ایشان (در کتاب) قابل نقد و تحلیل است و صرف آن که گفته یا فعل ایشان بوده است ملاک صحت عمل نیست! ... و مثل همیشه باید گفت 14 معصوم بیشتر نداریم. سخن از نقد و نظر نشانه ی بزرگی یا دانش ویژه ی نقاد نیست، بلکه زمینه ی مباحثه، رشد علمی و اصالت حقیقت است! 4. تقید ذکر شده از ایشان برای نظم در تدریس و تعطیل نکردن کلاسها و درسها، امری است که معمولا در زندگیِ افراد مؤثر در جامعه ی علمی و فرهنگی دیده می شود! هر تأثیری مثبت باشد یا منفی نیاز به یک استمرار در تلاشی می طلبد که متاسفانه گاهی در زندگی های ما نیست! 5. فهرست پایانی کتاب از فایلهای صوتی باقی مانده از ایشان خیلی جالب است! هر کدام از این گفتن ها حتماً مطالعه، تأمل و وقتگذاری های قابل توجهی می خواهد که حقیقتاً هم همت لازم دارد. من حساب کردم حدود 7477 جلسه است که شاید بعضی بیش تر از یک ساعت باشد! 6. تاکید ویژه بر ذکر شریف استغفار و صلوات، توسل به حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام و احترام به سادات در جای جای خاطرات به چشم می خورد. 7. تاکید ایشان بر دقت نسبت به خوراک، حتی در مواردی که افراد نذری یا تحفه ای برای جلساتشان می آورند و خصوصاً دقت در خوردنی ها در ایام بارداری مادران نیز از موارد جالب خاطرات است.