فقیه زمان شناس سه شنبه - 31 اردیبهشت 1387 - 14 جمادی الاول 1429 - 20 می 2008 • جزوه ی «فقیه زمان شناس»، به قلم: امیر مهدی حکیمی را خواندم؛ مشخصات نشر: تهران: روزنامه همشهری، ١٣٨٧؛ مشخصات ظاهری: ٣٢ صفحه؛ یادداشت عنوان و پدیدآور: سازمان تبلیغات اسلامی؛ موضوع: مدرس قزوینی، هاشم، 1339-1270؛ مجتهدان و علما. • جزوه ای پیرامون مرحوم شیخ هاشم قزوینی که مطالب مفیدی داشت و نمونه ای از آن را در این جا ذکر می کنم: • مدتی بود در حوزه ی علمیه ی مشهد، درس خارج اصولی وجود نداشت. طلاب جمع شدند و از استاد درخواست کردند که درس خارج اصول شروع کنند، ایشان پذیرفتند و درس آغاز شد. چندی نگذشت که آیت الله میلانی به مشهد آمدند و درسِ خارج شروع کردند؛ روزی استاد وارد مدرس شد، بر کرسی تدریس نشست. درس که تمام شد به صراحت گفت: هر کس درس خارج می خواهد به درس آیت الله میلانی برود! شاگردان خود را به درس عالم دیگری فرستاد! نفسانیات و خود خواهی را زیر پا گذاشت و درس تواضع و اخلاص داد. • ... از قبرستانی می گذشتم، ناگهان صدایی شنیدم که مرا می خواند؛ گفت: شیخ هاشم! زنم از من ناراضی است؛ برو و او را راضی کن! و فرزندانم قرض مرا نمی پردازند؟ برو و به آن ها بگو من در این دنیا (عالم برزخ) گرفتارم، قرض مرا بپردازند! بعد هم آدرس منزلش را به من گفت؛ راهی منزل آن میّت شدم؛ به خانه ی او که رسیدم، فرزندانش بر سر این که قرض های پدر را بدهند یا نه، بحث می کردند. برخی می گفتند: قرض های پدر را بدهیم و برخی دیگر مخالفت می کردند. من آن ها را نصیحت کردم و جریان مکاشفه خود را به آن ها گفتم. سرانجام با همفکری بچه های مرحوم همسرش را راضی کردیم و فرزندانش قرض های پدر را پرداختند و آن درگذشته نجات یافت.