بی کران رحمت حدود 6 ساعت شنیده شده در فرورین 97 ارائه شده توسط جناب آقای دکتر محمدعلی انصاری آشنایی بنده با گوینده ی محترم، به اولین سالهای آغاز سخنرانی ایشان در تهران (منطقه ی دروس) باز می گردد و پس از آن مجموعه ای از فایلهای صوتی تفسیر قرآن ایشان که مرحوم پدرم تهیه کرده بودند و از این که می دیدند من به شنیدن مطالبِ اینگونه مشتاقم، لذت می بردند. خداوند رحمتشان کند. اما استفاده ی حضوری از مطالب ایشان را در ماه مبارک رمضانِ سال 1393 در حسینیه ی ارشاد تجربه نمودم. سال آغاز مدیریت جدید حسینه و گشودن در اصلی این ساختمان به فضای دینی غیر جناحی و غیر سیاسی که خود عامل جذابیتی برای حضور افراد بود! البته افرادی بودند که با یاد سخنرانان مشهور و پیشین حسینیه به این محفل می آمدند و ... خلاصه خود این برنامه از ابتدای دعوتِ گوینده تا شبهای احیایش همراه با حاشیه هایی بود که شاید به مناسبتی دیگر بنویسم. مجموعه ی "بیکرانِ رحمت" همراه با چند مجموعه ی دیگر هدیه ی عیادتی در دوران کسالت بنده بود در پائیز 96 بود. فایلها، گلچین شده ای از برخی سخنرانی های تفسیریِ جناب آقای انصاری است که بخش قابل توجهی از آن پیرامون وجود مقدس خاتم الانبیا صلی الله علیه و آله و سلم بوده است. نحوه ی ارائه ی مباحث ایشان در موضوعات قرآنی، نهج البلاغه و دیگر مطالبی که حقیر شنیده ام به شیوه ی خاصی است که در جای خود به آن خواهم پرداخت، اما در خلال شنیدن مطالب "بیکرانِ رحمت" علاوه بر استفاده از توضیحات و تنبیهات مفید، مطالبی به ذهنم رسید که ثبت می نمایم: 1. در جایی گفته می شود که خدای بی رسول معنی ندارد. این مطلبی کلامی و قابل بحث است. 2. در قسمتی از سخن تجلیلی از مولوی می شود که به نظر در شأن مطالب و شیوه ی مباحث ایشان نیست. توجه داریم که استفاده از مطالب ادبی با تجلیل از شخصیت ها متفاوت است. حتی می شود دلبستگی گوینده را به برخی شاعران (با توجه به رشته ی تحصیلی ایشان) در میان صحبتها احساس نمود اما تجلیلِ آن گونه زیبنده ی سخنی که با هدف احترام نسبت به نقطه ی پرگار عالم وجود است، شایسته نبود! 3. متأسفانه و همراه با تعجب، در این محموعه ارجاع جدی ای به معلمان حقیقی قرآن برای درک مفاهیم آسمانی این کتابِ مقدس احساس نمی شود!! 4. در جایی از "استقبال از شک" سخن می رود که با روایات همخوانی ندارد. 5. در ملاحظات ایشان برای دفاع از حقانیت امیرالمؤمنین علیه السلام انتظار می رود که با توجه به وجود گسترده ی تبلیغات و سستی در برخی اعتقادات امامتی، ایشان مردانه به میدان آمده و اشارات حاشیه ای را با کمال ادب ولی محکم و روشن به میدان آورند!! 6. استفاده ی ایشان از ادبیات فارسی و اشعار به نیکویی از عوامل جذب مخاطب است. 7. در جایی اشاره می کنند به اینکه "این غلو است که پیامبر الان ما را می بینند!". این مطلب با مطالب اعتقادی مبتنی با قرآن و روایات سازگاری ندارد! 8. در جایی روایتی نقل می شود که انتخابِ خوبی نیست و گویی به وجود مقدس عصمت الله الکبری سلام الله علیها طعنی زده می شود! سخنرانان باید در بیان مطالب، دقت های جدی داشته باشند! 9. جز در مواردی اندک کمتر نشانه ای از شیعه بودن گوینده احساس می شود! آیا نباید در تفسیر میان تفسیر یک عالم و محقق شیعی و یک گوینده ی اهل سنت تفاوتی احساس شود! این اشکالِ بارز در سخنرانی هایی که بنده در حسینیه ی ارشاد و تفسیر سوره ی مبارکه ی انبیاء از ایشان می شنیدم نیز جدی ترین نکته بود!! در تشیع ایشان، در ادب ایشان به وجود مقدس حضرات معصومین علیهم السلام و تلاش ایشان در تبیین معارف نهج البلاغه ی شریف شکی نیست ولی این سوال برای بنده به عنوان یک دانشجو باقی است !! ....