خود آگاهی دوشنبه – 30 بهمن 1396 – 2 جمادی الثانی 1439 – 19 فوریه 2018 • بیست و پنجم این ماه (بهمن 1396) و امروز، حدود 7 ساعت برای شنیدن فایل های صوتی کارگاه «خود آگاهی»، ارائه شده توسط آقای ح. دکترای روانشناسی بالینی وقت گذاشتم. هم حضوری و هم مجازی در کارگاه هایی با مدیریت ایشان شرکت کرده ام. تسلط ایشان در بحثی که ارائه می دهند و آگاهی شان به نظریات مختلف با ذکر نام نظریه پرداز و حتی گاهی سال ارائه و طرح نظریه جالب و انگیزه بخش است؛ مطالعه ی زیاد و اشرافشان به منابع روز روانشناسی و کتاب های ترجمه نشده هم برای دانشجویان لذت بخش می شود؛ شاید جدی ترین نقدی که بر مباحث ایشان است کم آگاهی شان به برخی مبانی اعتقادی و برابر دانستن شریعت نبوی صلی الله علیه و آله با نحله های فکری ای چون عرفان است. در واقع این ناآگاهی یا کم اطلاعی باعث می شود به شوخی یا طعنه مطالبی را در ذهن مخاطب تضعیف کنند و یا بافته های یک شاعر یا اندیشه ورز را به عنوان شریعتِ حقه معرفی کرده و از این هر دو نتیجه گیری هایی کنند! به نظر می رسد این مشکل که تقریبا در تمام کارگاه هایشان مشهود است با مطالعه قابل رفع نباشد. • همیشه با شنیدن سخنان ایشان تاسف می خورم که کاش ایشان استادانی هم داشتند تا برایشان، سره را از ناسره تبیین می کردند و محققی اینچنین، اگر مطالب صحیح را برای مخاطبانشان تبیین نمی کردند، لااقل وارد عرصه هایی که نباید، نمی شدند، آنچنان که ما در عرصه هایی که ایشان با تسلط و اشراف علمی سخن می رانند نظر سلیقه ای نمی دهیم و جایگاه تلاش های علمی بشری را گرچه قابل مقایسه با آموزه های وحیانی نیست، پاس می داریم!