سخنرانی های مرحوم شیخ احمد کافی در طول سال ها که به لطف الهی، مقدمه چینی های پدر و حمایت های مادر، لذت شنیدن مکرر (شاید بیش از 40 ساعت) فایل های صوتی مرحوم کافی را پیدا کردم، از مطالب مفیدی خصوصا در حیطه های تاریخ اسلام و اخلاقیات بهره مند شدم. مرحوم کافی که آشنایی با مرحوم پدر هم داشت و ایشان از صرف ناهار در منزل رفیقشان خاطراتی داشتند، گرچه -به نظر این بنده ی کم دانش- در محتوای کلام مطالب علمی فوق العاده ی حوزوی یا دانشگاهی را بیان نمی کرده اما با اخلاص و همتی که داشته و حلاوت کلام و طنز های گاه گاهی سخنش به چهره ای ماندگار در فرهنگ شیعه ی ایران در طول سال های متمادی تا کنون بوده است؛ شاید پیش از 1350 تا اکنون که وارد قرن جدید می شویم! چهره ای امام زمانی و مهدوی با موضع گیری های اصیل شیعی. سال ها قبل که مهدیه ی تهران بیش از قبل رسانه ای شده بود، حسرت به توفیقات این شیخ پر سوز بیشتر به چشم می آمد. البته که نه او معصوم بوده و نه مخالفانش؛ اما آن چه آشکار است نواهای همیشگی او در اطراف مسجد جمکران و دیگر مراکز مهدویست که جایگاه عمومی اش را در قلب ها نمایش می دهد و البته چرا خوشنود نباشم که به جای شنیدن برخی خوانندگی ها، نواهای «یا صاحب الزمان» شیخ احمد کافی و مانند او را شنیدم و به جای اُنس با سخنانی که صحتش نیاز به برسی ها و کنکاش ها دارد از حکایات زندگانی برترین های عالم شنیدم و از این شنیدن های خود ملول نگشم؛ الحمد لله رب العالمین! اللّهم اغفر لى و لوالديّ و ارحمهما كما ربّياني صغيرا اجزهما بالاحسان احسانا و بالسّيئات غفرانا ... خداوند او و همه ی واعظان مهدوی را که مردم را به سوی قطب عالم خلقت رهنمون می ساخته اند غریق رحمت فرماید.