استفاده از زمینه ی تربیتی مغفول، توسل به امام حسین علیه السلام در روزنگاشتم پیرامون این جلسه چنین آمده است: پنجشنبه – 12 آذرماه 1388 – 15 ذی الحجه 1430 –3 دسامبر 2009 • بعد از چند نوبت صحبت با آقای علیرضا بصیریان و آقای امین خراتی، طرحی برای اجرا تنظیم کردم تا ان شاء الله برای دوره ی 20، از دانش آموزان مؤسسه ی احسان (منطقه 4، تهران) برنامه ی ویژه ای در اتصال قلبی بچه ها به محضر مقدس امام حسین علیه السلام داشته باشیم که مقدمه ی آن طرح، برگزاری جلسه ای برای مادران بود پیرامون «استفاده از زمینه ی تربیتی مغفول، توسل به امام حسین علیه السلام» و سپردن فرزندان به ایشان؛ مقدمه ی سخن هم داستان جناب زهیر بن قین بود. • در پایان سخن هم مطالعه ی کتاب «خصائص الحسینیه» ی مرحوم شوشتری را تا پایان ماه صفر پیشنهاد کردم. • اطلاعاتی پیرامون این دوره (20 احسان): در سال اول راهنمائی کل دوره 62 نفر بوده اند؛ تک فرزندان 7 نفر و کسانی که فرزند اول هستند 23 نفر؛ 17 نفر از مادران فرهنگی هستند و 22 مادر شاغلند؛ 43 دانش آموز از مدارس غیر دولتی آمده اند که 29 نفر از مدارس مشابه احسان هستند. • طرح کلی ام – به طور خلاصه - این بود که هر دوره ای را نسبت به یکی از حضرات معصومین علیهم السلام حساس تر نموده و برنامه های مربوط به آن امام – مثل جشن میلاد یا مراسم شهادت – را با محوریت آن دوره پیش بریم و خانواده ها را هم در این زمینه همراه و تشویق کنیم. البته کار، دقت ها و توجهات متعددی لازم داشت که در مقدمه با آقای مهندس خراتی – مدیر راهنمایی - مورد بررسی قرار گرفت. به عنوان آغاز هم این دوره با محوریت امام حسین علیه السلام، استثنای عالم وجود انتخاب شد. • البته این طرح به دلائل مختلف امکان تکمیل نیافت! اما همین گام های اولیه اش، برکات زیادی داشت که شاید زمانی به شرح آن پرداختم! خلاصه در خانه ی امام حسین علیه السلام دست خالی بر نمی گردی! قربان حضرت ارباب! • جلسه ی اول این برنامه در 7 آذر و تکرار سخنرانی مرتبط با طرح پیشنهادی برای مادران غایب در جلسه ی نخست، امروز برگزار گردید. • به نظرم این طرح می توانست به عنوان یک اقدام نو در مقابل تلاش های منفی دیگران در ارتباط با اهل بیت علیهم السلام قلمداد شده و با رفع نقائصش دنبال گردد.