جلسه ی اول - تاریخ: 1398/9/14** دانلود فایل صوتی 95 دقیقه مباحث مطرح شده: • راه تربیت انسان ها طولانی است و باید در مسیر تربیت تلاش کرد و با صبر منتظر به نتیجه رسیدن بود. هر کدام از فرزندان ما یک نسل هستند؛ که برای تربیت یک نسل، این تلاش و صبر واقعاً ارزنده است. • در رفع مشکلات، گاهی ما بعضی از مسیرها را نیازموده ایم و به فرزندانمان هم آزمودنش را نیاموخته ایم. • گاهی به دنبال مقصر یا مسؤول کار گشتن مشکل را حل نمی کند. هر کس خودش باید احساس مسؤولیت مستقیم داشته باشد. • ریشه حیا در چیست؟ اصل حیا امری عقلانی است. متجددین در هر جای دنیا، اگر کورسویی از عقل روشنگر داشته باشند، اصل حیا را تایید کرده و مطلوب می یابند. • یکی از عوامل تقویت کننده ی حیا و یکی از راه کارهایی که نیازموده ایم، عقل است به همین جهت، باید عوامل تضعیف کننده و تقویت کننده ی عقل را شناخت. • از ویژگی های افراد صاحب عقل: • 1. از او ترس کفر و شر نمی رود. 2. به او امید رشد و خیر می رود. • هر یک از این ویژگی ها در فرزند ما کم رنگ بود، باید پروژه هایی را طی کنیم تا مشکل موجود رفع شود. • این مسؤولیت به عهده ی ما است که برای تقویت این موارد ابتدا در خود، فرزندانمان و سپس اطرافیان و بخش هایی از جامعه که در توان ماست، بکوشیم.
جلسه ی دوم - تاریخ: 1398/9/28** دانلود فایل صوتی 86 دقیقه مباحث مطرح شده: • بررسی تجربه گفتگو در مورد حیا با دیگران در خصوص اثبات عقلانی بودن حیا، در آغاز جلسه انجام شد. • انواع حیا: حیای چشم ، حیای گوش، حیای گفتار، حیای مشی، حیای مجالست، حیای قلب. • تاکنون برای تحقق انواع حیا چه برنامه ای داشته ایم؟ • کسانی که واجد قدرت عقلانی در کمک به حیا هستند چه ویژگی هایی دارند؟ عوامل سلب این قدرت چیست؟ • عقل از ریشه عقال به معنای لجام زدنِ نفس از حرکت به مسیر اشتباه می باشد. • تمرین به تواضع از تواضع به والدین شکل می گیرد که در عین عقلانی بودن آموختنی است. • در ویژگی افراد عاقل بیان شده که خود را از دیگران بدتر و پایین تر می بینند؛ حال باید دید در نظام تربیتی این مفهوم چگونه به فرزندان قابل انتقال است، که باعث توجیه و یا سبک شماردن گناه و خطای دیگران نباشد و ارزش کارهای خوب خودشان را بدانند؟ • بیاموزیم تا می تواند خوب باشد و بدی های دیگران را بد بداند؛ بیاموزیم که من باید در برابر خدا و حجت خدا تواضع و فروتنی داشته باشم و در برابر او فقر محض باشم. • باید بین اعمال اعتقادی و باورها با اعمال جوارحی و ظاهری تفکیک قائل شویم و ارزش اعتقادات را بیاموزیم. • ما با دیگران تفاوت داریم ولی این تفاوت نشانه ی برتری ما نیست. • برای فرزندانمان عاقبت به خیری را تعریف کنیم (محبت و ولایت امیرالمؤمنین و حضرت زهرا سلام الله علیهما) و داستان های متعدد در تاریخ در مورد عدم عاقبت به خیری بر اثر گناه را بیان کنیم. • شور و شعف بندگی خدا را قدر بدانیم.