جایگاه مشاوره در مدارس برگزار شده در 1387/12/13 حدود یک ساعت در جمع مادران سال اول دبیرستان؛ احسان زمان (منطقه ی 4 تهران) تحولات اجتماعی امروز مسائل متعددی را برای مدارس ایجاد کرده است. طلاق، تک فرزندی، رسانه ها، رفاه زدگی و ... بخشی از مشکلات رو به افزایشی است که خانواده‌ها را شدیدا مورد تهدید قرار داده است. هرچند شاید تلاش مدارس برای آموزش و پیشگیری از مسائل رایج در دانش آموزان و خانواده ها، بیشتر شده است اما گویی پیچیدگی مشکلات و تعدد آنها موجب افزایش سطح آشفتگی برخی خانواده ها گشته است؛ گویی در کنار پیشگیری، همواره مداخله و درمانِ به موقع از ضروریاتِ فضای تعلیم و تربیت می‌باشد. اما تأمل بر چند نکته لازم است: آیا مداخله در مسائل پیچیده ی دانش آموزان و خانواده‌های ایشان، از وظایف مدارس و معلمین راهنماست؟ آیا حوزه ی پیشگیری و حوزه ی مداخله، در مدرسه قابل تجمیع است؟ آیا معلم راهنما (یا مسؤول پایه) تخصص لازم برای مداخلات روان شناختی و خانواده درمانی دارد؟ از سوی دیگر آیا خانواده‌ها می‌توانند برای تفصیل مشکلات خود به مدارس اعتماد کنند؟ آیا طرح مشکلات برای مدرسه، سطح انتظارات والدین را در جهت رفع آن بالا نمی برد؟ و حتی به فرض داشتن تخصص، آیا لازم است که معلم راهنما در مسائل بالینی و خانواده، عمیق شود؟ طبیعی است که وظایف معلم راهنما در نظام معلم راهنمایی، حوزه ی مشخصی در وظیفه ی مشاوره و مداخله دارد و بیش از آن لازم است که به فرد معتمد، متخصص و متعهد ارجاع داده شود. اما از آن سو تاکنون مراکز مشاوره ی تخصصی، نتوانسته اند اعتماد مطلق مدارس را جلب نمایند و متأسفانه ضرورت ارجاع از یک سو و فقدان مراکز قابل اعتماد از سوی دیگر موجب سردرگمی مدارس و خانواده ها گشته است. بنابراین ضرورت شکل گیری نظامِ مشاوره ای که اهداف، بدنه و نیروی انسانی آن مطابق اهداف تعلیم و تربیت مدارس هدف باشد، بیش از پیش مشخص می گردد ...