سخنرانی تک جلسه ای با موضوع «دوستی در دوره ی نوجوانی» چهارشنبه – 20 آذر 1398 – 14 ربیع الثانی 1441 – 11 دسامبر 2019 • امروز عصر در جلسه ای که برای والدین دبستان دخترانه ی ... تشکیل شده بود شرکت کردم. پدر و مادر همه ی دبستان را دعوت کرده بود! یک دعوت کاملاً کیلویی و بی حساب! گوینده ی محترم خیلی تلاش می کرد که سخنش مقبول افتد ولی اصلاً موقعیت سخنوری نبود! بیشتر شبیه مجالس چهلم یا سالی بود که در تالارها برگزار می شود و تلاش های گوینده ی محفل با تمام استادی اش نوشته ای بر آب است! مدرسه ابتدای مراجعه ی ما این وضع را نداشت! به قول خودشان با تغییر مدیریت چنین احوالی یافته است و به نظر رو به زوال است! ما هم انشاء الله رفتنی هستیم. • سعی کردم شنونده باشم و از فرصتم استفاده کنم؛ در میان پدرانی که سر در گوشی داشتند یا چُرت می زدند تقویمم را در آوردم و چند خطی از فرمایشات گوینده نوشتم: • پیشنهاد مطالعه‌ی کتاب نوجوان و خانواده درمانی؛ در این کتاب نوجوانی را به سه دوره تقسیم می‌کند. • کتاب می‌گوید دوستانی برای بچه‌ها می‌مانند که از دوره‌ی پایانی نوجوانی برایشان مانده است. • در دوره‌ی نوجوانی، دوستان یک رقیب جدی برای معلم و والدین هستند. • راجع به دوستی بچه‌ها تا جای ممکن نباید مستقیم توصیه نمود. • آیا ما امام زمان را دوست خود می‌شناسیم؟ آیا امام زمان دوست مشترک ما و همسرمان است؟ آیا فرزند ما وجود مقدس امام عصر علیه السلام را دوست خود می‌شناسد؟!