دانه کوچولوی منتظر جمعه – 21 دی 1397 – 4 جمادی الاول 1440 – 11 ژانویه 2019 • امروز کتابِ «دانه کوچولوی منتظر» را خواندم. ن‍وی‍س‍ن‍دگ‍ان م‍ی‍ن‍ا ذاک‍رش‍ه‍رک، ب‍ه‍اره ب‍ه‍داد؛ تصویرگر نسرین خسروی؛ نشر: موسسه زیتون، واحد کتاب، ١٣٨٢؛ ٢۴ صفحه. • از نقاشی جلد تا تقدیم اولیه ی کتاب و حتی محتوای کتاب ذهن را می برد به سمت وجود مقدس امام عصر علیه السلام اما ... در 4 جای این کتاب 24 صفحه ای سخن از رقص است! گویی اساساً گیاه باید رشد می کرد تا برقصد! • با به کاربردنِ یک نوبت از واژه ی رقص در باد، فرض می گرفتیم که واژه کم آورده اند و این را هم به تسامح گنجانده اند! اما اکنون ! • یادم آمد خانمی را که در میهمانی ها، دائم بچه ها را به رقصیدن تشویق می کرد. یک نوبت به ایشان گفتم: «این همه تشویق شما به این موضوع امر به منکر است! نهایتاً این بچه ها با فرض و امیدِ داشتنِ تقیدات به احکام شرعی در مرحله ای از زندگی همسرانه ممکن است از این کار استفاده کنند، امّا این پیام ها و تشویق های دائمی شما آن هم به صورت جمعی و در حضورِ همگان... ». • چه کنیم از این تربیت های غلط که گاهی به زَر ورق های توجیهاتِ نا مربوط جلوه های منطقی می نمایاند!