مباحثی توحیدی از قرآن یکشنبه – 10 آبان 1377 – 11 رجب 1419 – 1 نوامبر 1998 امروز شنیدن مجموعه «مباحثی توحیدی از قرآن»، از سخنرانی های آقای شیخ حسین انصاریان، ارائه شده در مسجد هدایت (درروس) را به پایان رساندم. میزان وقتگذاری ام برای این فایل ها حدود 10 ساعت شد. تاجایی که یادم هست اولین باری که آقای انصاریان و سخنرانی ایشان را در خاطر دارم به زمانی بر می گردد که در مسجد سیدعزیزالله در بازار تهران نشسته بودم و فردِ جوان، لاغر اندام و بلند قامتی به سمت منبر حرکت می کرد و مردم به احترام او بر می خواستند! ... آن زمان هم سخنران مشهوری بودند. مرحوم پدرم می گفتند سال ها پیش، (شاید در حدود سال های پایانی دهه ی 1350) آقای انصاریان در مسجدی به نام مقداد (منطقه ی نظام آباد تهران) منبر می رفته اند که روحانی و امام جماعت آن مسجد (مرحوم آیت الله سیدعبدالحسین نجفی) در یک شب جمعه از ایشان می خواهند که به جای سخنرانی، دعای کمیل بخوانند؛ آقای انصاریان کمی با تردید، تأمل می کنند که مگر می شود به جای منبر دعای کمیل بخوانم! امام جماعت آن مسجد می گویند: ما شما را دعوت کرده ایم و گرچه شما خود را برای وعظ و خطابه آماده کرده اید ولی دوست داریم امشب مردم را با دعای کمیل امیرالمؤمنین علی علیه السلام به فیض برسانید! و ظاهراً این آغاز دعای کمیل های معروف آقای انصاریان می شود. آن چه تحت عنوان «مباحثی توحیدی از قرآن» شنیدم (که این نام گذاری خودم بر این مجموعه بود) سخنرانی هایی بود که آقای انصاریان در مسجد هدایت داشتند. چند شبی را شرکت کردم ولی بعد همه ی فایلهای صوتی را که به صورت کاست عرضه می شد گرفتم و شنیدم. با استفاده از آیات مبارکات قرآن و محوریت اعجاز الهی در زندگیِ زنبور عسل تذکراتی توحیدی می دادند. مباحث زیبایی بود و این که یک منبری بتواند چنین مشروح، از زندگی زنبور سخن بگوید و متذکر به حضرت حق متعال شود خود نوعی هنرمندی است! البته همیشه سرعت سخنوری ایشان برای بنده مسئله است و دوست دارم مطالب بیشتر و عمیق تری بشنوم ولی به هر حال ظاهراً این سرعت و این مقدمه چینی ها و برخی حاشیه ها و مطالب را مبسوط و آرام بیان کردن، برای مخاطبانِ ایشان مطلوب تر است!