کارگاه رواندرمانی پدیدار شناسانه شنبه – 27 بهمن 1397 – 10 جمادی الثانی 1440 – 16 فوریه 2019 • در این ماه، کارگاه «رواندرمانی پدیدار شناسانه»، ارائه شده توسط آقای م. (دانشجوی دکترای روانشناسی مشاوره) را با حدود 5 ساعت وقتگذاری شنیدم. • برای آشنایی با نگاه پدیدار شناسان به انسان مفید بود، البته همراه با کیفیت نامناسب صدا و حرص خوردن از برخی حرف های جاهلانه در پوشش علم راجع به انسان و هستی! ممزوج شده با اشعاری و حکایاتی از مشاهیرِ گمراه! • دعوت تلویحی بلکه آشکار به موسیقی، عرفانِ بشری، تصوف، بی توجهی به باید و نبایدهای شرعی! به شکلی که حتی انشجویان در برخی از قسمت های در تقابل مدرّس قرار می گیرند! • برخی نکات فایل: • 1) پدیدار شناسی بدون تجربه، معنا ندارد! • 2) گفتگو با بخشی از بدن که دچار تورم (یعنی موجب درگیری ذهنی) است، به عنوان یکی از اقدامات مورد استفاده ی پدیدار شناسان است. • 3) می شود از شیوه های مختلف درمانی استفاده کرد ولی رویکرد پدیدارشناسانه داشت! • 4) مفهومی مهم در پدیدار شناسی: دازاین. به آلمانی(Dasein) تلفظ آلمانی [ˈda:zaɪn]؛ واژهای آلمانی است که به «آنجا بودن» یا «آنجا هستی» ترجمه شدهاست. این واژه در فارسی در بیشتر موارد ترجمه نمیشود و به همان صورت دازاین آورده میشود. این واژه در انگلیسی هم اغلب «existence» ترجمه شدهاست. دازاین یک مفهوم اساسی در فلسفه اگزیستانسیالیسم مارتین هایدگر به خصوص در کتاب معروف وی، «هستی و زمان» میباشد. هایدگر عبارت دازاین را برای اشاره به تجربه ی «بودن» که مختص به انسان است استفاده میکند؛ بدین معنی که دازاین یک شکل از بودن میباشد که از مسائلی همچون «شخص»، «مرگ» و معضل یا پارادوکس «زندگی در ارتباط با دیگر انسانها در حالی که در نهایت با خود تنها میباشد»، آگاه است و باید با آنها مواجه شود. • 5) توجه به زندگی، رابطه ها و درمان به روش گشودن زندگی.